Wie weet hoe het zit, weet ook hoe het moet passen.
Roostermaken en formatiebeheer lijken soms twee verschillende werelden. De een richt zich op het dagelijks ritme van de school, de ander op het grotere plaatje van inzet en uren. Maar in de praktijk versterken ze elkaar enorm – en juist die combinatie is waar ik mijn kracht in vind.
Als roostermaker zie ik waar dingen knellen, schuiven of juist soepel lopen. Ik zie patronen, zie waar ruimte nodig is en hoe keuzes uitpakken op de werkvloer. Die inzichten neem ik mee in het formatiebeheer. Want een rooster dat klopt, begint bij een realistische formatie.
En andersom werkt het net zo. Door mee te denken over formatie – wie doet wat, hoeveel uren zijn er beschikbaar, waar liggen prioriteiten – bouw ik een fundament dat doorloopt tot in het rooster. Het maakt mijn werk efficiënter én effectiever.
Ik werk met cijfers, systemen en structuren, maar altijd met de mensen in gedachten. Want of je nu kijkt naar de taakverdeling of naar de dinsdagmiddag van een brugklas: het gaat erom dat het klopt, werkt én prettig voelt.
De echte winst zit in het midden: daar waar formatie en rooster elkaar raken.