Een goed rooster maak je niet in je eentje achter een scherm. Het is het resultaat van gesprekken, afstemming en veel puzzelwerk. Wanneer ik aan een nieuw rooster begin, zorg ik er altijd voor dat ik goed zicht heb op de hele context van de school. Want een rooster is méér dan vakjes vullen.
🧩 Alle stukjes van de puzzel
Ik begin bij het begin: het ophalen van informatie. Ik zit daarvoor regelmatig aan tafel met de directie, teamleiders, personeelszaken en de sectievoorzitters.
Iedereen kijkt vanuit een ander perspectief naar het rooster:
- De directie stuurt op beleid, financiën en onderwijskundige keuzes. Denk aan keuzes rondom lessentabellen, vakstructuren en maatwerktrajecten.
- Teamleiders kennen hun leerlingen en docenten goed. Zij geven vaak aan wat wenselijk is qua onderwijsondersteuning, lesdifferentiatie of specifieke wensen in de onderbouw of bovenbouw.
- Personeelszaken levert cruciale informatie: contracturen, inzetbaarheid, duo-banen en eventuele beperkingen of bijzonderheden.
- Sectievoorzitters vullen meestal de lesverdeling in. Zij weten wat nodig is per vak, welk niveau welke docent aankan en waar ruimte zit.
🔍 Waar ik op let
Ik zie het als mijn taak om al die stemmen te vertalen naar een realistisch en werkbaar rooster. Daarbij let ik onder andere op:
- Evenwicht in belasting: geen overvolle dagen of gatenkaas, voor zowel leerlingen als docenten.
- Logische structuur: vaste startmomenten, blokuren waar nodig, maar ook ruimte voor maatwerk en ondersteuning.
- Overlappingen en knelpunten: ik signaleer tijdig als keuzes ergens gaan schuren. Of het nu om een combigroep gaat of een overvraagde docent.
- Heldere communicatie: ik stel vragen, durf te spiegelen en kom met oplossingsrichtingen als iets niet haalbaar blijkt.
🤝 Samen kom je verder
Het mooiste vind ik het moment waarop alle losse input samenkomt en begint te kloppen. Wanneer een team ziet dat hun wensen zijn gehoord én het rooster werkt.
Ik haal veel energie uit dat proces. Het vraagt scherpte, structuur en creativiteit.